Konuşma bozukluklarının tümünün belli bir yaş kriteri vardır. Ancak genel olarak ergenlikten sonra konuşma bozuklukları tedavi edilemez.

Çünkü çocuğun dil gelişimi tamamlanmış olmaktadır. Ergenlik bir üst sınır olduğu gibi, aynı zamanda, belli grupların da kendi içinde üst sınırları vardır. Down Sendromu olan gruplar, 8-10 yaşından sonra konuşmayı öğrenemezler. Ancak var olan konuşmalarında bazı düzeltmeler yapılabilir. Yine motor konuşma bozukluğu ve yüz kaslarında sorun olanların ergenlikten sonra konuşma tedavisi ve düzelme şansları azalır. Kekemelik 10 yaşına kadar tedavi edilebilirken, ergenlikten sonraya sarkan durumlarda başka bir rehabilitasyon biçimine ihtiyaç duyulur. Kısaca bütün konuşma bozukluklarının tedavisinde, üst sınır ergenliktir denilebilir. Fonolojik bozukluklarda ise okul öncesi müdahale çok önemlidir. Çünkü S’leri, R’leri, J’leri söyleyemeyen bir çocuk okula başladıktan sonra hecelemeyi de yanlış yapar ve dolayısıyla yazısı da bozuk olur. Bu nedenle çocuğun bütün dil gelişimi sekteye uğramaktadır. Okul başarısızlığı ve akademik başarısızlık, yaşıtlarıyla aynı düzeyde ilerleyememe büyük travmalar yaratır. Dolayısıyla çocuklardaki konuşma bozukluklarının tedavisi, okul öncesi dönemde çözümlenmiş olmalıdır.